بررسی فراوانی آلل های hla-drb۱ و hla-dqb۱ در کودکان مبتلا به ریفلاکس وزیکویورترال اولیه

زمینه و هدف: ریفلاکس وزیکویورترال (vesicoureteral reflux, vur) جریان برگشتی ادرار از مثانه به طرف حالب و به سمت کلیه است. ریفلاکس وزیکویورترال شایع ترین بیماری ارثی سیستم ادراری- تناسلی است که باعث افزایش استعداد به عفونت ادراری در کودکان می شود. با توجه به اینکه روش های رایج تشخیصی vur برای کودکان و والدین آنها ناخوشایند است از این روی آنالیزهای مولکولی از جمله بررسی ژن های آنتی ژنی لکوسیتی انسان شاید به شناسایی ژن مسبب کمک نماید. روش بررسی: این مطالعه بر روی 40 کودک که به علت urinary tract infection (uti) در بیمارستان افضلی پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان بستری و vur اولیه توسط voiding cystourethrogram (vcug) در آنها اثبات شده بود، انجام گردید. 40 کودک نیز پس از ارزیابی کامل اورولوژیکی و تایید عدم وجود vur در گروه کنترل قرار گرفتند. dna از نمونه خون کامل استخراج و با استفاده از روش polymerase chain reaction- sequence-specific priming (pcr-ssp) تکثیر داده شده و میران فراوانی آلل های hla-dr و hla-dq در دو گروه دو مقایسه گردیدند. یافته ها: فراوانی آنتی ژن hla-dr17 در بیماران دارای vur به طور معناداری بیشتر از افراد کنترل بود (039/0p=). در حالی که فراوانی آنتی ژن hla-dr16 در گروه بیماران دارای vur به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (024/0p=). از طرف دیگر، فراوانی آنتی ژن hla-dq2 در بیماران دارای vur به طور معناداری بیشتر از افراد کنترل بود (002/0p=). همچنین فراوانی هاپلوتیپ های (1 و 17) hla-drb1 و (2 و 7) hla-dqb1 در بیماران vur به طور معناداری بیشتر از افراد گروه کنترل بود (027/0p= و 01/0p=). نتیجه گیری: امکان دارد که استعداد بروز ریفلاکس تا حدی توسط ژن های hla کنترل شود که لوکوس مسئول آن به احتمال زیاد در نزدیکی ژن های drb1 و dqb1 قرار دارد.